امید دیدار

چه خوش روزی بود روز جدایی                     اگر با وی نباشد بی وفایی 

اگر چه تلخ باشد فرقت یار                           در او شیرین بود امید دیدار 

خوش است اندوه تنهایی کشیدن                 اگر باشد امید باز دیدن 

چه باشد گر خورم صد سال تیمار                  چو بینم دوست را یک روز دیدار 

اگر یک روز را با دلبر خوری نوش                    کنی تیمار صدساله فراموش 

نه ای دل تو کمی از باغبانی                        نه مهر تو کم است از گلستانی 

نبینی باغبان چون گل بکارد                         چه مایه غم خورد تا گل برآرد 

به روز و شب بود بی خور و بی خواب             گهی پیراید  اورا گه دهد آب 

گهی از بهر او خوابش رمیده                         گهی از خار او دستش خلیده 

به امید آن همه تیمار بیند                            که تا روزی بر او گل بار بیند 

نبینی آن که دارد بلبلی را                           که از بانگش طرب خیزد دلی را 

دهد او را شب و روز آب و دانه                       کند اورا ز عود و ساج خانه 

بدو باشد همیشه خرم و کش                      بر آن امید که بانگی کند خوش 

همیشه تا برآید ماه و خورشید                     مرا باشد به وصل یار امید 

مرا در دل درخت مهربانی                             به چه ماند؟به سرو بوستانی 

نه شاخش خشک گردد روز سرما                  نه برگش زرد گردد روز سرما 

همیشه سبز و نغز و آبدار است                    تو پنداری که هر روزش بهار است 

تو را در دل درخت مهربانی                          به چه ماند؟به گلزار خزانی  

برهنه گشته و بی بار مانده                         گل و برگش برفته خار مانده 

منم چون شاخ تشنه در بهاران                    تویی همچون هوای ابر و بارن 

نبرم از تو امید ای نگارین                             که تا از من نبرد جان شیرین 

مرا تا عشق صبر از آن براندست                   بدین امید جان من بماندست 

بسوزد جان من یکباره در تاب                      که امیدت زند گه گه بر او آب 

گر امیدم نماند وای جانم                             که بی امید یک ساعت نمانم

انتظار!

توی رویای توام

ای همیشه موندنی

یا منم تو فکر تو

یا تو،تو فکر منی

خواب آشفته ی من

پر بیداری شده

واسه بغص تو چشام

گریه اجباری شده

توی این شهر غریب

تک و تنها،بی تو

آرزو کردم کاش

پیش من بودی تو

دل من چشم به راه

واسه برگشتن تو

لحظه های منتظر

لحظه ی دیدن تو

یه چیزی ازت بخوام

قول میدی نه نیاری؟

پشت در منتظرم

چشم به راهم نذاری!

آخرین حرف تو چیست؟

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

نیاز من.........

وقتی میشی نیاز من اگه نباشی پیش من 

اشکای چشمامو ببین که میریزه  به پای تو  

                                  بازم که بی قرارم و دلواپس نگاه تو 

                                  تموم هستی منی بمون همیشه پیش من 

اگه شدم عاشق تو  نزار ک بی تاب بمونم 

لالایی شبام تویی نزار که بی خواب بمونم 

                  دارم برات شعر میخونم شاید به یادم بمونی 

                   فقط یه چیز ازت میخوام همیشه عاشق بمونی 

دوست دارم خیلی کمه ولی جز این چیزی نبود  

واژه ها رو ولش کنیم عشقمو از چشام بخون    

جا کندن

من چگونه زنده ام؟
بی تو و بی دست تو
زندگی جان کندن است
بی دو چشم مست تو

بی تو من یک کاغذم
سرد و ساکت روی آب
گاه گاهی حادثه
می دهد بر من شتاب

بی تو من یک سایه ام
که نشستم روی شب
در سیاهی گم شدم
آه! گشتم روی لب

دستمال انتظار
تر شده از اشک من
اشک های مهربان
ریخته از چشم من

جا نمازم را ببین
مثل یک دریا شده
حرف های خلوتم
در درونش جا شده

من برای بودنت
حاضرم تا جان دهم
باید از دل بگذرم
تا به خود سامان دهم

من چگونه بگذرم؟
از دل تنهای خود
من که او را برده ام
تا دل شب های خود

باید از شب بگذرم
تا نباشم فکر تو
من چگونه بگذرم؟
از شب و از فکر تو!

زندگی را برده ام
با خودم تا کهکشان
کهکشان عشق تو
پر کشید از آسمان

دست هایم را بگیر
ذره ذره جان من
می شود مهمان تو
من ز پا افتاده ام
گوی من ، میدان تو

باید از خود بگذرم
تا ببینم روی تو
من گذشتم از خودم
رد شدم از کوی تو

می روم تا گم شوم
در تو و در دست تو
زندگی جان کندن است
بی دو چشم مست تو